Ondertussen bijna 10 jaar geleden werkte ik voor een bedrijf en in functie van die job moest ik af en toe voor een groep staan.

Wat was dat een ramp.

Ik stond doodsangsten uit.

Voelde me klein en awkward.

Er werd me verteld wat ik precies moest zeggen. Over veel van wat ik vertelde had ik eigenlijk een andere visie (besef ik nu want op dat moment was ik gewoon bezig met die doodsangsten te doorstaan). Ik leerde vanbuiten wat ik ging vertellen. Ook de voorbeelden die ik moest geven kwamen niet van mij maar van mijn leidinggevende.

Niets van wat ik vertelde was van mij.

Not one of my proudest moments.

Ik heb toen besloten om niet meer voor groepen te staan want het was toch wel duidelijk dat ik er niet de juiste skills voor had.

Gelukkig ben ik op die beslissing teruggekomen. Ik sta nu terug voor groepen maar dit keer helemaal als mezelf. En deze week stond ik voor de kick off day van het Soulworx traject voor een grote groep zalige bezielde ondernemers. Wat heb ik daarvan genoten.

De dag nadien heb ik aan de deelnemers feedback gevraagd o.a. over mijn trainingsvaardigheden. Een paar stukjes uit die feedback:

“Lieve Aurelie, dit is op je buik geschreven en je kan mensen echt meenemen in je verhaal wat een gave op zich is.”

“Aurélie heeft perfecte communication skills. Ze komt als trainer heel geloofwaardig en authentiek over. Ze is ontspannen en heeft aandacht voor de groep. Ze heeft oog voor wat er beweegt en gaat steeds in verbinding. Zij staat volop in haar kracht maar loodst ons met zachtheid doorheen het programma.”

“Euh, je trainingvaardigheden? Mag ik zeggen: je bent al lang geen trainer meer. Je bent een inspirator. Je brengt helemaal de vibe over die je in je eigen bedrijf steekt en steekt en passant de zaal in je zak. Knap hoor!”

De tranen rolden over mijn wangen bij het lezen van die feedback. Het raakte me zo diep.

Het is zo duidelijk. Als je gaat doen wat je te doen hebt, als je gaat voor waar je hart van overloopt, als je leeft en werkt vanuit je eigen natuur, als je je eigen zone of genius gaat inzetten, dan gaan je impact, je voldoening, de fun die je beleeft maal duizend. Dan wordt het moeiteloos.

Dit is geen oproep aan leidinggevenden. Of misschien toch een beetje. Want er is een grote kans dat je heel wat potentieel laat liggen in je team. Je hebt goud in handen. Ben je bereid om samen met elk van je mensen op zoek te gaan naar dat goud? Zie je de mogelijkheden en de impact dat dit kan hebben op het bedrijf?

Nog meer is het een oproep aan jou. Want uiteindelijk is het je eigen verantwoordelijkheid om je eigen goud te ontdekken. Wacht niet tot je baas of iemand anders het ontdekt, ga zelf op ontdekkingstocht. Doe dat ook echt. Blijf niet zitten waar het niet goed voelt. Hou jezelf niet klein. Ga doen wat je te doen hebt, volg je eigen natuur, zoek die zone of genius op. Het maakt een wereld van verschil.